بازی کردن کودکان اوتیسم چگونه است؟

اسباب بازی های مناسب کودکان اوتیسم

کودکان اوتیسم بیشتر علاقه دارند که به تنهایی بازی کنند و به همین دلیل اسباب بازی های انفرادی و بازی انفرادی مورد علاقه این کودکان است و بیشتر از آن لذت می برند.

سعی کنید که اسباب بازی هایی برای او انتخاب کنید که به رشد فعالیت های اجتماعی او کمک کند. از اسباب بازی هایی استفاده کنید که کودک بتواند با شما آن را بازی کند. اسباب بازی هایی مانند فلش کارت های رنگی انتخاب خوبی است

اصول مراقبت و نگهداری از فرزندان داری اوتیسم:

صبور باشید.

اختلال اوتیسم بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی اثر می گذارد. از آنجایی که کودکان اوتیسم دچار اختلال در برقراری ارتباط هستند، مدتی طول می‌کشد تا بتوانند با دیگران ارتباط برقرار کند. لازم است شما به عنوان یکی از والدین و یا خواهر و برادر او صبور باشید، شمرده صحبت کنید و به صحبت کردنتان لحن تند ندهید.

به او آموزش دهید که چگونه بدون حالت تهاجمی عصبانیتش را بیان کند.

نه تنها کودکان اوتیسم، بلکه کودکان طبیعی نیز نمی‌دانند که چطور باید عصبانیت خود را بیان کنند. سعی کنید با آرامش، طرز صحیح برخورد در هنگام عصبانیت را به کودکان خود بیاموزید. دقت داشته باشید که برای کودکان اوتیسم، کنترل خشم سخت تر از کودکان طبیعی می‌باشد. از این رو والدین کودکان اوتیسم باید وقت بیشتری برای کودکان خود بگذارند.

رفتارهای اجتماعی را به او آموزش دهید.

بسیاری از کودکان مهارت های اجتماعی را به‌طور طبیعی و با شرکت در گروه همسالان خود فرا می گیرند، اما کودکان اوتیسم اغلب نیاز به آموزش مستقیم رفتارهای اجتماعی دارند. بنابراین مربیان، والدین و معلمان کودکان اوتیسم باید زمان بیشتری را برای آموزش روابط اجتماعی به این کودکان صرف نمایند. این کودکان در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی مشکل دارند.

سعی کنید تا کودکانتان زمان بیشتری را با کودکان غیراتیسم بگذراند.

تعامل با کودکان غیر اتیسم به فرزند شما کمک می‌کند تا توجه اش افزایش یابد و واکنش های سریعتری را یاد بگیرید. البته داشتن یک دوست اوتیسم نیز به فرزندتان یاد می‌دهد هیچ مشکلی وجود ندارد و افراد دیگر نیز با ویژگی‌های او وجود دارند. داشتن دوست اوتیسم در کودکان سنین بالاتر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا ارتباط و تعامل مثبتی بین آنها شکل می‌گیرد که هیچ شخص دیگری نمی‌تواند آن را انجام دهد.

تعاملات اجتماعی محدود کودک را تشویق کنید.

بسیاری از کودکان اوتیسم با گذشت زمان شروع به ابراز علاقه برای برقراری ارتباط و ایجاد روابط دوستانه می‌کنند. در این مواقع کودکان خود را برای برقراری ارتباط تشویق کنید و به کوچکترین رفتارهای کودک عکس العمل نشان دهید و او را تشویق کنید. کودکان اتیسم، ارتباط با دیگران و دنیای خارج برایشان سخت است.

اگر چه داروی خاصی برای درمان اوتیسم وجود ندارد ولی اگر آموزش زودتر شروع شود می‌تواند موجب بهبود رشد اجتماعی و کاهش رفتارهای نامطلوب شود. بنابراین ضروری است که این اختلال به موقع تشخیص داده شود

آیا در مورد اوتیسم باید منتظر معجزه باشیم؟

اوتیسم اختلال پیچیده و چند وجهی رشد و شکل‌گیری سیستم عصبی‌ است. اختلالی که پردازش اطلاعات و ادراک را مختل می‌کند و بر شکل‌گیری تعامل اجتماعی، ارتباط‌‌گیری و رفتار‌های انسانی اثر می‌گذارد. علایم اوتیسم که تا پیش از سه‌سالگی آشکار می‌شوند در سه عرصه قابل مشاهده‌اند: مناسبات اجتماعی با اطرافیان، شکل ارتباط‌ گیری و تکرار رفتارهای کلیشه‌ای و ماشینی.

فقدان ارتباط چشمی با مخاطب، تکان دادن مکرر دست‌ها، بی‌قراری و اضطراب، ترس از صداها یا اشیاء، تاخیر در گفتار یا تکان دادن بدن در زمان نشستن و ایستادن از نشانه‌های عمومی اوتیسم هستند. اوتیسم از نظر چگونگی یا درجه‌ ابتلاء، شدت و ضعف و طیف دارد.

آمار دقیقی از تعداد افراد دارای اختلالات اوتیسم با تفکیک پراکندگی در تک‌تک کشورهای جهان موجود نیست. تحقیقات کشورهای اروپایی، کانادا و آمریکا نشان می‌دهد که در هر ۱۰۰۰ تولد، شش الی هفت مورد طیف اوتیسم وجود دارد. 

افراد اوتیستیک دنیا را متفاوت‌تر از بقیه می‌بینند، می‌شنوند و حس می‌کنند. جهان ‌آنها با دیگران فرق دارد. آنها حالتی از بی قراری دارند و به محیط اطراف بی‌توجهند. حواس پنجگانه اوتیست‌ها بسیار حساس‌تر از سایرین است. مثلا صدای ضعیف جارو یا هم‌زن برقی که برای دیگران یک صدای پس زمینه است، می‌تواند برای یک مبتلا به اوتیسم، ده برابر قوی‌تر از صدای فردی باشد که دارد با او گفت‌وگو می‌کند. 

اوتیسم بیماری نیست درمان یا دارو ندارد، اما توانبخشی و آموزش می‌تواند کمک بزرگی برای زندگی مستقل افراد مبتلا باشد.

کودک ۳ ساله من از تنوع کلافه میشود آیا به دلیل کلیشه های موجود در بیماری او است؟

پاسخ:

اوتیست‌ها باید برنامه و ریتم معین داشته باشند. هر امری خارج از ریتم و روتین معمول آنها را ناآرام و مضطرب می‌کند. آنها به سر و صدا حساس هستند و ذهن‌شان نمی‌تواند بسیاری از کدهای بیرونی را فیلتر کند. شرایط یادگیری و مدرسه رفتن آنها نیز به نوع اوتیسم و عمق آن بستگی دارد.

موارد زیادی را میتوانیم در ارتباط با این موضوع بررسی کنیم :

1:پردازش حسی حساس

کودکان اوتیسم به محرک های جدید یا متنوع حساس هستند و نمیتوانند همه اطلاعات را هم زمان پردازش کنند .

راهکار : محیط آرام و منظم برای این کودک فراهم کنید .

از تعداد کم و مشخصی از اسباب بازی ها استفاده کنید و به تدریج تنوع بازی ها را بالا ببرید مثلا هفته ای دو اسباب بازی را در سبد کودک جاگذاری کنید.

زمان بازی را کوتاه نگه دارید تا کودک قبل از خسته شدن تجربه مثبتی از شما داشته باشد.

2: نیاز به ساختار مشخص

برخی کودکان به روال های ثابت علاقه مندند.تغییر ناگهانی اسباب بازس ها باعث بی قراری شان میشود.

راهکار: نغییرات را به آرامی معرفی کنید . قبل از تغییر کودک را آماده کنید مثلا بگویید: الان 5 دقیقه با ماشین بازی میکنیم بعدش با قطار!

همچنین استفاده از کارت های تصویری یا جدول برنامه ریزی استفاده کنید تا کودک یک پیش زمینه ای در مغزش داشته باشد.

3:مشکل در انتخاب و تصمیم گیری

بعضی کودکان هنگام انتخاب چند گزینه دچار استرس میشوند چون نمیدانند کدام را به خاطر چه چیزی انتخاب کنند.

راهکار: انتخاب ها را محدود کنید مثلا به جای 5 تا بازی 2 تا پیشنهاد بدین.

اگر کودک گیج شد یک انتخاب پیشنهادی بدین مثلا میخوای با هواپیما بازی کنی؟؟؟

4: سطح رشد شناختی و توجه

در 3 سالگی بعضی کودکان هنوز مهارت تمرکز طولانی مدت را ندارند و از تغییرات سریع خسته میشوند.

راهکار: زمان توجه را به تدریج افزایش دهیدمثلا اول 10دقیقه و جلسه بعدی15  دقیقه !

با بازی های ساده مثل شمارش شروع کنید و بعد چالشی مثل درست کردن پازل را مهیا کنید.

در تمام افراد دارای اختلال طیف اتیسم، اختلال های سه گانه ای بروز می کند که عبارتند از:

تعامل اجتماعی: ماندد گوشه گیری و کناره گیری از تعامل اجتماعی، تعامل اجتماعی نادرست یا عجیب و غریب ظاهر شدن، عدم تمایل به مطرح کردن تجارب خود و فقدان تقابل اجتماعی یا هیجانی.

ارتباطات:مانند تاخیر در شروع تکلم در دوران کودکی، ناتوانی در زمینه ی شرکت در گفتگو، استفاده ی تکراری زبان، استفاده از ارتباط غیر کلامی و فهمیدن آن مانند حالت صورت و زبان بدن.

الگوهای محدود تکراری و قالبی رفتار، علائق و فعالیت ها: مانند تمایل و شیفتگی به یک یا چند قالب خاص، الگوهای محدود علاقه، پرداختن غیرقابل انعطاف به روال های روزمره، تمایل و داشتن علاقه به قسمتی از اشیاء